Het oorlogsmonument van Leiden, bij Molen ‘De Valk’.

Leiden herdenkt sinds 1945 de slachtoffers van de 2^de wereldoorlog, maar kreeg pas in 1957 een oorlogsmonument.
Tot die tijd werden de herdenkingen gehouden bij een eenvoudig houten kruis bij het plantsoen voor het Rijksmuseum van Volkenkunde aan de Steenstraat. Daar waar in de oorlog een bom was gevallen.
Op 31 januari 1956 werd de ‘commissie ter oprichting van een oorlogsmonument’ geïnstalleerd. Hierin namen 5 raadsleden, 4 bestuursleden van Stichting Dodenherdenking,
iemand van de Leidse pers en van het verzet zitting.
Het ‘Burgerijfonds’ zorgde voor een deel van het benodigde geld. Een ander deel kwam na een initiatief van Burgemeester van Kinschot om elke burger 10 cent te laten doneren.
Als plaats voor het monument werd de omgeving van molen De Valk aangewezen. Het beeld zou daar aan een drukke weg staan, midden in het leven, terwijl er op dezelfde plek rust en ruimte gecreëerd kon worden door een nieuw aan te leggen plantsoen.

In juni 1956 werd de opdracht gegeven aan Pieter Starreveld uit Amersfoort. Hij maakte een in meditatie verzonken vrouwenfiguur die aarzelend een stap naar voren neemt. In de woorden van de beeldhouwer: “Een terugblik, een stilstaan, een mediteren over de jaren ’40-45’ die achter ons liggen, maar ook over heden en toekomst. In het staan van het beeld moet ook een voortgaan zijn uitgedrukt. De rechterhand draagt een bloesemtak met daar doorheen een duif: symbool van liefde en vrede.”

Het is een bronzen beeld op een natuurstenen voetstuk.
Op 4 mei 1957 vond de eerste herdenking bij het nieuwe monument plaats.